Dyskografia Nirvany

Albumy studyjne:

*Bleach
*Nevermind
*In Utero

Bleach

1. Blew
2. Floyd the Barber
3. About a Girl
4. School
5. Love Buzz
6. Paper Cuts
7. Negative Creep

8. Scoff

9. Swap Meet
10. Mr. Moustache

11. Sifting

12. Big Cheese

13. Downer

Data wydania: 15 czerwca 1989

Wytwórnia: Sub Pop (niezależna)
Gatunek: grunge

Nakład: początkowo 30 tys. egzemplarzy, jednak po sukcesie Nevermind fani zaczęli nabywać poprzedni album
Nazwa: Robocza nazwa albumu brzmiała Too Many Humans (Ludzie zbyt liczni). Nazwa została zmieniona na Bleach (Wybielacz) po tym, jak podczas przejeżdżania przez San Francisco Cobain przeczytał plakat ostrzegający przed zarażeniem AIDS. Na plakatach umieszczone były napisy „Wybiel swój sprzęt” („Bleach your works”), zachęcające narkomanów do korzystania z wybielacza, jako środka skutecznie likwidującego wirus HTV na igłach. Po ulicach San Francisco chodzili faceci przebrani za butelki wybielacza i rozdawali darmowe próbki środka. W ten sposób wybielacz został tytułem niewydanej jeszcze płyty Nirvany.
Produkcja: „Bleach”, który po części umożliwił Nirvanie stopniowe wybijanie się ponad przeciętność okazał się albumem nierównym. Utwory napisane przez Kurta cztery lata wcześniej, znalazły się na nim obok najświeższych, takich jak „About a Girl”. Nie brakło jednak na nim przebłysków natchnienia. W nagraniach w rodzaju „Downer” amatorskie sekwencje akordowe kontrastowały z tekstem, który- mimo, że rzadko kiedy słyszalny- świadczył o sprycie i inteligencji autora. W prowadzonym w czasie gdy ukazał się album dzienniku Kurt pisał : „Moje teksty to jeden wielki zlepek przeciwieństw. Jest w nich miejsce na wyjątkowo szczere poglądy oraz odczucia, jakie miewam, jak i sarkastyczne, pełne nadziei, humorystyczne ataki na frazesowe ideały cyganerii, które eksploatuje się od lat. Chcę być uczuciowy i szczery, ale lubię też mieć ubaw, a także zachowywać się jak głupek”.
W recenzji dla „The Rocket” Gilian Gaar wskazywała na różnorodność kierunku, w którym zmierzała wówczas grupa: Nirvana oscyluje miedzy jednym, a drugim biegunek trashowego spectrum, chyląc czoła przed garażowym grunge’m, alternatywnym hałasem oraz rozpętującym piekło metalem nie domagając się przynależności do żadnego z tych gatunków.
Album „Bleach” nie zrobił początkowo dużego wrażenia na scenie niezależnej, ani nawet w Sub Pop. „Bleach brzmiało dobrze, ale wszystkie nasze płyty brzmiały dobrze”- mówi Poneman. „Bleach zniknęło w natłoku innych wydawnictw, które mieliśmy wtedy na głowie”- dodaje Pavitt. Jednak kiedy płyta została wydana, zainteresowanie nią okazało się zaskakująco duże. „Wydaliśmy wtedy mnóstwo dobrych płyt. I nagle ludzie zaczęli kupować Nirvanę. Wydaliśmy Bleach i nagle ni z tego i z owego płyta zaczęła się sprzedawać. Nigdy wcześniej w historii naszego wydawnictwa nie mieliśmy albumu, który by szedł i szedł. Nirvana grała trasę ale wszystkie zespoły grały trasy. Rzecz w tym, że ludzie opowiadali sobie o Nirvanie. Było w tym coś wyjątkowego”- mówi Pavitt.

Nevermind

1. Smells Like Teen Spirit
2. In Bloom
3. Come As You Are
4. Breed
5. Lithium
6. Polly
7. Territorial Pissings
8. Drain You
9. Longue Act
10. Stay Away
11. On a Plain
12. Something in the Way
13. Endless, Nameless (utwór bonusowy na niektórych wydaniach)

Data wydania: 24 września 1991

Wytwórnia: DGC Records (oficjalna)
Producent: Andy Wallance
Gatunek: grunge

Nakład: Ponad 30 milionów egzemplarzy, z czego 10 milionów sprzedano w Stanach Zjednoczonych (dziesięciokrotny status Platynowej Płyty)
Nazwa: Początkowo płyta miała nazywać się „Sheep”, z czasem Kurt jednak odrzucił ten pomysł, nie chcąc się powtarzać- uważał bowiem, ze to słowo przypomina brzmieniem „Bleach”. Pewnego razu zaproponował Kristowi, ze nazwą album „Nevermind”.  Jego zdaniem, główna zaleta tego tytułu polegała na tym, że mógł być odczytywany na kilku płaszczyznach jednocześnie: nie dość, że metaforycznie ujawniał jego nastawienie do życia i drażnił gramatyczną niepoprawnością, spajając dwa słowa w jedno, co zawsze podobało się Kurtowi, to jeszcze zaczerpnięty został z tekstu „Smeels Like Teen Spirit, który spośród zarejestrowanych podczas sesji utworów stawał się wówczas przedmiotem najbardziej entuzjastycznych i najczęstszych dyskusji. Choć zespół wkroczył do studia z przekonaniem, że niezaprzeczalnym faworytem o najpotężniejszym potencjale komercyjnym jest „Lithium”, gdy prace dobiegły końca, jako pierwszy singiel ogłoszono „Teen Spirit".
Produkcja: Producentem albumu wybrany został Butch Vig.  Jako studio nagraniowe grupa wybrała Sound City Studios w Van Nuys, Los Angeles. Po zakończeniu sesji Nirvana i Vig przystąpili do miksowania albumu, ale rezultaty uznano za niesatysfakcjonujące. Ostatecznego miksowania utworów dokonał producent albumów zespołu Slayer, Andy Wallace. Po wydaniu albumu członkowie zespołu nie byli zadowoleni, jak powiedział Grohl, z "gładkiego brzmienia Nevermind".

In Utero

1. Serve the Servants
2. Scentless Apprentice
3. Heart-Shaped Box
4. Rape Me
5. Frances Farmer Will Have Her Revenge on Seattle
6. Dumb
7. Very Ape
8. Milk It
9. Pennyroyal Tea
10. Radio Friendly Unit Shifter
11. Tourette's
12. All Apologies

Data wydania: 13 września 1993

Wytwórnia: DGC Records
Gatunek: grunge, rock alternatywny
Nakład: 3,5 miliona egzemplarzy
Producent: Steve Albini
(gdyż zespół chciał, żeby płyta miała mocniejsze brzmienie niż Nevermind)

Nazwa: Cobain początkowo chciał, by album żartobliwie nosił tytuł I Hate Myself and I Want to Die (Nienawidzę siebie i chcę umrzeć)– tym zdaniem artysta odpowiadał każdemu, kto go zapytał jak się czuje. Dopiero po tym jak Krist przekonał Kurta, że Nirvana może narazić się na procesy w związku z tym tytułem, lider zespołu postanowił rozważyć alternatywne rozwiązania. Najpierw zdecydował się na „Verse, Chorus, Verse” („Zwrotka, Refren, Zwrotka), ostatecznie wybrał tytuł „In Utero” (W Łonie), zaczerpnięty z wiersza autorstwa Courtney Love.

Produkcja: Do współpracy nad In Utero grupa zatrudniła Steve'a Albini.  Nevermind przyciągnął widownię nie mającą wiele wspólnego z rockiem alternatywnym, Nirvaną ani z jej muzycznymi protoplastami – zespół chciał, by Albini zawarł na albumie "szorstkie, ciężkie brzmienie". Jeden z utworów na In Utero, zawierający wiele pisków i hałasu, został ironicznie nazwany "Radio Friendly Unit Shifter" (co w slangu wytwórni muzycznych oznacza "album idealny" – nagranie sprzedające się w dużym nakładzie oraz często nadawane w radiu). Pomimo tego, Cobain w jednym z wywiadów powiedział, że dźwięk uzyskany przez zespół z Albinim był takim, jaki zawsze chciał uzyskać. Proces nagrywania i produkcji był stosunkowo szybki – album został nagrany i zmiksowany w ciągu dwóch tygodni za sumę 25 tys. dolarów w Pachyderm Studios w Cannon Falls.
Albini chciał, żeby nowa płyta Nirvany była zupełnie inna od „Nevermind”. „Drugi album Nirvany brzmi tak jak brzmi nie dlatego, że takie jest brzmienie zespołu ale dlatego, ze właśnie o takie brzmienie chodziło producentowi, facetowi pod miksów firmie płytowej”- twierdził Albini.
Nirvana dała aż zanadto do zrozumienia przedstawicielom Geffen/DGC Gold Mountain, że nie życzy sobie żadnych wskazówek podczas nagrywania. Była to nauka płynąca z sesji do „Nevermind”. Zespół posunął się nawet do tego, że nie przedstawił wytrówni taśm roboczych, co było dosyć ryzykownym posunięciem. Ale Nirvana była już na tyle silna, ze Geffen nie mógłby odrzucić albumu. A gdyby…? „To byłby koniec Nirvany. Do chuja, zarobiliśmy dla nich pięćdziesiąt milionów dolarów!”- mówił Kurt.
Rejestrację  ścieżek- podstawowego bębna, basu, gitary, solówek gitarowych i wokalu zakończono w sześć dni. Kurt twierdził, ze gdyby naprawdę im zależało nagraliby całą płytę w tydzień. Utwory zarejestrowano na żywo, co oznacza, ze bas, bębny i gitara były nagrywane jednocześnie. Niemal niczego nie wyrzucono do kosza. Kurt dodał kolejną partię gitary do mniej więcej połowy piosenek, a potem zarejestrował solówki i wokal. „To była najłatwiejsza sesja w jakiej braliśmy udział, totalny luz. Myślałem, że będziemy grać sobie na nerwach i wszystko skończy się piekielną awanturą ale Steve okazał się zadziwiająco pomocny, przyjacielski i łatwy we współżyciu”- mówił Kurt, który spodziewał się pewnych tarć z Albinim.
W ostatniej chwili z albumu wycofano utwór "I Hate Myself And I Want To Die". Niektóre sklepy nie zgodziły się na jego sprzedaż ze względu na fotomontaż znajdujący się na tylnej części okładki. Po ukończeniu nagrań Nirvana wysłała taśmy do prezesa Geffena Eda Rosenblatta oraz do swojego prawnika i paru zaufanych osób z Gold Mountain. Ich zdanie na temat płyty kurt streścił zwięzłym stwierdzeniem: „Dorosłym się to nie spodoba”. Był rozczarowany i zdumiony. Ale tak wyglądała okrutna prawda: „dorośli”, czyli menagerowie Nirvany i szefowie wytwórni znienawidzili tą płytę od pierwszego słuchania. Kurtowi powiedziano, że kompozycje są „poniżej krytyki”, a brzmienie „nie do wytrzymania”. Wszyscy mieli wątpliwości, czy stacje radiowe pójdą na „dźwięki Steve’a Albiniego”. „Okazało się, ze wytwórnia wolałaby, żeby nagrali gwiazdorski album, który byłby znacznie łatwiejszy w promocji. Po takim albumie zespół zbankrutowałby, a im bardziej goły był zespół, tym lepiej dla wytwórni, która pociągałaby za sznurki”- mówi Albini. Okazało się też, że w Gold Mountain i Geffenie było bardzo niewielu ludzi, którzy chcieli, żeby Nirvana nagrywała z Albinim. W obliczu dezaprobaty wszystkich, którzy mieli coś do powiedzenia w sprawie kariery Nirvany, Kurt czuł się jak ktoś, komu dano do zrozumienia, że ma wyrzucić swoje własne dzieło do kosza i zacząć wszystko od początku. „Według nich powinienem nagrać wszystko od nowa i zrobić to samo co w zeszłym roku, bo w zeszłym roku dobrze się sprzedawaliśmy. Kogo obchodzi, ze chcemy ocalić się jako artyści? Nic z tego: mam zamiar wydać płytę, której bez zażenowania mógłbym słuchać w domu. Bo nie słucham już „Nevermind”. Nie słucham jej od czasu, kiedy ukazała się na rynku. To o czymś świadczy. Nie znoszę sposobu w jaki ją „przeprodukowano”, bez względu na wartość piosenek. Denerwuje mnie”- mówił Kurt. Przyjaciołom grupy płyta bardzo się spodobała. Na początku kwietnia Nirvana miała zamiar wydać płytę. „Kij wam w oko”- zdawał się mówić zespół, tym bardziej, że DGC mówiło „nie”. „Będą mi jedli z ręki. Chcieli następnego „Nevermind” ale prędzej zdechnę, niż nagram taką płytę. „In Utero” jest płytą, którym kupiłbym, gdybym był swoim fanem. Na pewno chciałbym ją mieć. Byłbym zdrajcą wobec siebie, gdybym wydał ten album w innej postaci. Podoba mi się sposób w jaki został wyprodukowany i podobają mi się moje własne piosenki”- mówił Kurt.
Kilka tygodni po zakończeniu sesji nagraniowych gazety Chicago Tribune i Newsweek napisały, jakoby według DGC Records album był "niemożliwy do wydania". W rezultacie większość fanów zespołu zaczęło wierzyć, że żądania wytwórni mogą ograniczyć kreatywność zespołu. Choć okazało się, że pogłoski były fałszywe, kilka dni przed wysłaniem gotowych taśm do oceny Kurt i Krist zaczęli się martwić brzmieniem basu- uważali, że głośność partii basowych była zbyt niska, wokale zmiksowano na zbyt niskim poziomie, a "Heart-Shaped Box" i "All Apologies" nie brzmiały "perfekcyjnie". Do pomocy przy remiksowaniu tych dwóch utworów zaangażowano Scotta Litta, długoletniego producenta R.E.M., zaś Cobain dodał więcej ścieżek instrumentalnych i wokal wspierający.
Muzyka na „In Utero” odzwierciedla potężne, przeciwstawne siły miotające Kurtem: wściekłość, frustrację, strach spowodowany rodzinnymi problemami, a z drugiej strony miłość i optymizm wywołane obecnością żony i córki. Maniakalno-depresyjny styl muzyczny „Nevermind”, znajduje na „In Utero” nowy, ekstremalny wyraz. Beatlesowskie „Dumb” współistnieje z gorączkowym, punkowym „Milk It”, choć pozornie całą płytę oddziela popowe „All Apologies” od apoplektycznego „Scentless Apprentice”. I znów pozornie wydaje się, że Kurt zapomniał połączyć w jedną, harmonijną całość punkowe korzenie z popowym instynktem- na płycie toczy się wojna. Kuty upierał się, ze tak nie jest: „Nie sądzę, żeby In Utero było ostrzejszym, czy bardziej emocjonalnym albumem od dwóch poprzednich płyt. Dzisiaj wkurwiają mnie te same rzeczy, które wkurwiały mnie przed laty. Na przykład to, ze ludzie bez żadnej przyczyny wyrządzają sobie wiele złego. Wzbudza to we mnie agresję, za którą nie ma już nic. Pozostaje mi tylko wyć do mikrofonu”- mówił Kurt śmiejąc się z własnej bezradności.
Tym razem Kurt miał więcej czasu, żeby popracować nad słowami. „Przysięgam, że teksty z dwóch poprzednich płyt pisałem na kolanie. Wszystkie były pisane na ostatnią chwilę, właściwie były wyjątkami z moich wierszy, co oznaczało, że musiałem je zmieniać, żeby pasowały do muzyki. Dlatego naprawdę nie ma w nich nic osobistego. Oczywiście, jak każda twórczość odzwierciedlają takie czy inne elementy mojego życia, ale są mniej osobiste niż się wszystkim wydaje. Mówiąc szczerze chciałbym, żeby były bardziej osobiste. Próbowałem tak pisać ale nic z tego nie wyszło. Pewne rzeczy są zbyt oczywiste. To, co wpisuje się w moje teksty może dotyczyć każdego, kto choć trochę doświadczył bólu. Brzmi to banalnie ale tak jest w rzeczywistości”- mówił Kurt. Nie brzmi to banalnie, tym bardziej, że Kurt za nic w świecie nie przyznałby się jak bardzo obchodzą go własne teksty. Dave twierdzi, że teksty Kurta są naładowane osobistymi znaczeniami: „To dziwne uczucie, gdy słucha się tego albumu, wiedząc co wydarzyło się przez ostatnie osiem miesięcy i co Kurt ma na myśli śpiewając tę czy inną rzecz”- mówi Dave.
Z dzisiejszej perspektywy widać wyraźnie, że „Nevermind” było artystycznym ukłonem Nirvany w stronę popu, a „In Utero” stanowiło powrót do punkowych, agresywnych korzeni, widocznych najlepiej na „Incesticide”. „Zawsze graliśmy takie kawałki jak ‘About a Girl’, a z drugiej strony takie jak ‘Paper Cuts’. „Nevermind” było oparte na motywach ‘About a Girl’, a nowa płyta na ‘Paper Cuts’. To sprawa artystycznego wyboru. Ale wytwórni odjebało. Zaczęli szeptać między sobą: O kurwa, to jest sztuka! I co my z tą sztuką zrobimy?”- mówi Krist.
„In Utero” było trzecim albumem Nirvany ale Kurtowi nie zabrakło twórczej pasji. Często bywa tak, ze zespół zdobywający szybką sławę idzie na łatwiznę i rezygnuje ze szczytnych, początkowych inspiracji.
Nie dotyczyło to jednak Kurta, ani rzecz jasna Krista czy Dave’a. Nirvana nie wyjeżdżała w trasy przez większą część 1992 i 1993 roku więc Kurt miał mnóstwo czasu na dopracowanie kompozycji. Przez fanów i krytyków płyta została uznana za dobrą kontynuację "Nevermind".

Płyty kompilacyjne

Incesticide

1. Dive
2. Sliver
3. Stain
4. Been a Son
5. Turnaround
6. Molly's Lips
7. So of a Gun
8. (New Wave) Polly
9. Beeswax
10. Downer
11. Mexican Seafood
12. Hairspray Queen
13. Aero Zepellin
14. Big Long Now
15. Aneurysm

Data wydania: 15 grudnia 1992 roku
Wytwórnia: GDC Records, Sub Pop
Gatunek: grunge
Nakład: ok. 5 milionów egzemplarzy

Zawiera niepublikowany wcześniej materiał: sesje nagraniowe w BBC Radio 1 (dla Johna Peela i Marka Goodiera), oryginalne nagrania demo oraz covery (np. "Molly's Lips" czy "Son of a Gun" wykonywane przez The Vaselines). Znajduje się tam również utwór "(New Wave) Polly" (nagrany podczas jednej z sesji dla BBC), którego wersja akustyczna znalazła się wcześniej na albumie Nevermind.

MTV Unplugged in New York

1. About a Girl
2. Come As You Are
3. Jesus Doesn't Want Me for a Sunbeam (cover The Vaselines)
4. The Man Who Sold The World (cover Davida Bowiego)
5. Pennyroyal Tea
6. Dumb
7. Polly
8. On a Plain
9. Something on the Way
10. Plateau (cover Meat Puppets)
11. Oh, Me (cover Meat Puppets)
12. Lake of Fire (cover Meat Puppets)
13. All Apologies
14. Where Did Ypu Sleep Last Night (cover Leadbelly)

Data wydania: 1 listopada 1994
Gatunek: Rock alternatywny, rock
Wytwórnia: Geffen Records
Producent: Scott Litt
Nakład: 16 milionów egzemplarzy

Album koncertowy Nirvany. Koncert był zorganizowany przez MTV, jako jeden z serii koncertów MTV Unplugged, w którym wykonawcy grali koncert na instrumentach akustycznych. Płyta została wydana 1 listopada 1994 roku, ponad pół roku po samobójczej śmierci lidera grupy, Kurta Cobaina i rozpadzie zespołu. Jest to trzecia najlepiej sprzedająca się płyta Nirvany. Jej sprzedaż na całym świecie wynosi ok. 16 mln.

 Koncert był bardzo stonowany i spokojny, w odróżnieniu do standardowych koncertów grupy. Zorganizowany został w studiu, gdzie wszyscy fani siedzieli na krzesłach ustawionych dookoła zespołu. Zespół grał głównie spokojne utwory takie jak "Come as You Are", czy "Something in the Way". Nirvana zaprezentowała także covery The Vaselines, Davida Bowiego, Meat Puppets oraz Leadbelly. Koncert odbył się w listopadzie 1993.

 W 2003 album został sklasyfikowany na 311. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.

Single

1. Smells Like Teen Spirit

* Smells Like Teen Spirit
* Even in His Youth
* Aneurysm

2. Come As You Are

* Come as You Are
* Endless, Nameless
* School
* Drain You

3. In Bloom

* In Bloom
* Sliver
* Polly

4. Lithium

* Lithium
* Been a Son
* Curmudgeon

5. Heart-Shaped Box

* Heart-Shaped Box
* Milk It
* Marigold

6. All Apologies

* All Apologies
* Rape Me
* Moist Vagina

Data wydania: grudzień 1995
Nagrywany: 1991-1993
Gatunek: grunge
Wytwórnia: Geffen Records
Producent: różni

Box set zespołu Nirvana, wydany w Europie. Zawiera on zbiór singli z dwóch płyt Nirvany Nevermind ("Smells Like Teen Spirit", "Come as You Are", "In Bloom", "Lithium) i In Utero (Heart-Shaped Box", "All Apologies)".

 From the Muddy Banks oh the Wishkash

1. Intro
2. School
3. Drain You
4. Aneurysm
5. Smells Like Teen Spirit
6. Been a Son
7. Lithium
8. Sliver
9. Spank Thru
10. Scentless Apprentice
11. Heart-Shaped Box
12. Milk It
13. Negative Creep
14. Polly
15. Breed
16. Tourette's
17. Blew

Data wydania: 1996
Nagrywany: 1989-1994
Gatunek: grunge
Wytwórnia: Geffen Records
Producent: Shauna O' Brien, Diane Stata
Nakład: 6 milionów egzemplarzy

Album koncertowy Nirvany, wydany w 1996. Album uzyskał w Stanach Zjednoczonych status platynowej płyty, sprzedając się w liczbie 1,8 milionów egzemplarzy. Na całym świecie sprzedaż przekroczyła 6 milionów egzemplarzy.

Nirvana

1. You Know You're Right (wcześniej nie wydany)
2. About a Girl (z Bleach)
3. Been a Son (z Blew)
4. Sliver (z Incesticide)
5. Smells Like Teen Spirit (z Nevermind)
6. Come As You Are (z Nevermind)
7. Lithium (z Nevermind)
8. In Bloom (z Nevermind)
9. Heart-Shaped Box ( z In Utero)
10. Pennyroyal Tea (wcześniej niewydany single mix)
11. Rape Me (z In Utero)
12. Dumb (z In Utero)
13. All Apologies (z MTV Unplugged)
14. The Man Who Sold The World (z MTV Unplugged)

Bonusowe utwory
15. Something in the Way (z MTV Unplugged)
16. Where Did You Sleep Last Night (z MTV Unplugged)

Data wydania: 2002
Nagrywany: 1989-1994
Gatunek: grunge
Wytwórnia: Geffen Records
Producent: Scott Litt

Album kompilacyjny Nirvany wydany przez Geffen Records w 2002 roku, 8 lat po śmierci Kurta Cobaina. Zawiera najbardziej znane utwory z poprzednich płyt Nirvany, oraz dodatkowo niewydany wcześniej utwór "You Know You're Right".

With The Lights Out

CD 1

1. Heartbreaker (na żywo)
2. Anorexorcist
3. White Lace And Strange
4. Help Me I'm Hungry
5. Mrs. Butterworth
6. If You Must (demo)
7. Pen Cap Chew (demo)
8. Downer (na żywo)
9. Floyd The Barber (na żywo)
10. Raunchola/ Moby Dick (na żywo)
11. Beans (akustycznie)
12. Don't Want It All (akustycznie)
13. Clean Up Before She Comes (akustycznie)
14. Polly (akustycznie)
15. About a Girl (akustycznie)
16. Blandest (akustycznie)
17. Dive (demo)
18. They Hung Him On a Cross (demo)
19. Grey Goose (demo)
20. Ain't It A Shame (demo)
21. Token Eastern Song (demo)
22. Even in His Youth (demo)
23. Polly (demo)

CD 2
1. Opinion (akustycznie)
2. Lithium (akustycznie)
3. Been a Son (akustycznie)
4. Sliver (akustycznie)
5. Where Did You Sleep Last Night (akustycznie)
6. Pay To Play (demo)

7. Here She Comes Now (demo)

8. Drain You (demo)

9. Aneurysm (demo)

10. Smells Like Teen Spirit (demo)

11. Breed 

12. Verse, Chorus, Verse 

13. Old Age

14. Endless, Nameless

15. Dumb

16. D-7

17. Oh The Guilt

18. Curmudgeon

19. Return Of The Rat

20. Smells Like Teen Spirit (Butch Vig Mix)

CD 3

1. Rape Me (akustycznie)

2. Rape Me (demo)

3. Scentless Apprentice (demo)

4. Heart-Shaped Box (demo)

5. I Hate Myself And I Want To Die

6. Milk It (demo)

7. Moist Vagina (demo)

8. Gallons Of Rubbing Alcohol Flow Through The Strip

9. Other Improv (demo)

10. Serve The Servants (akustycznie)

11. Very Ape (akustycznie)

12. Pennyroyal Tea (akustycznie)

13. Marigold

14. Sappy

15. Jesus Doesn't Want Me For A Sunbeam (demo)

16. Do Re Mi (akustycznie)

17. You Know You're Right (akustycznie)

18. All Apologies (akustycznie)

DVD

1. Love Buzz

2. Scoff

3. About a Girl

4. Big Long Now

5. Immigrant Song

6. Spank Thru

7. Hairspray Queen

8. School

9. Mr. Moustache

10. Big Cheese

11. In Bloom

12. Sappy

13. School

14. Love Buzz

15. Pennyroyal Tea

16. Smells Like Teen Spirit

17. Territorial Pissings

18. Jesus Doesn't Want Me For A Sunbeam

19. Talk To Me

20. Seasons In The Sun

Data wydania: 2004
Nagrywany: 1987-1994

Gatunek: grunge

Wytwórnia: Geffen Records

Producent: Jack Endino, Steve Albini, Steve Fisk

Box set zespołu Nirvana wydany pod koniec 2004. Składa się z 3 płyt CD i 1 DVD. Większość zamieszczonych utworów na płytach CD to ich wersje akustyczne (jest ich 81, z czego 68 to materiał niepublikowany wcześniej). Na płycie DVD umieszczono również teledyski i utwory w wersjach pierwotnych.

Sliver- The Best Of The Box

1. Spank Thru

2. Heartbreaker

3. Mrs. Butterworth

4. Floyd The Barber

5. Clean Up Before She Comes

6. About a Girl

7. Blandest

8. Ain't It A Shame

9. Sappy

10. Opinion

11. Lithium

12. Sliver

13. Smells Like Teen Spirit

14. Come As You Are

15. Old Age

16. Oh, The Guilt

17. Rape Me (1992 solo acoustic home demo)

18. Rape Me

19. Heart-Shaped Box

20. Do Re Mi

21. You Know You're Right

22. All Apologies 

Data wydania: 2005

Nagrywany: 1987-1994

Gatunek: rock, grunge

Wytwórnia: Universal

Album kompilacyjny zespołu Nirvana, wydany w 2005 roku przez wytwórnię płytową Universal. Zawiera 22 utwory, 19 utworów z boxu With the Lights Out i 3 niepublikowane.

Live! Tonight! Sold Out!

1. Aneurysm (w dwóch częściach 25.11.1991. Amsterdam, Holandia i 23.01.1993. Hollywood Rock, Rio de Janerio, Brazylia)

2. About a Girl (31.10.1991. Seattle, Waszyngton)

3. Dive (23.01.1991. Hollywood Rock, Rio de Janerio, Brazylia)

4. Love Buzz  (19.10.1991. Dallas, Texas/ 25.11.1991 Amsterdam, Holandia)

5. Breed (31.10.1991 Seattle, Waszyngton)

6. Smells Like Teen Spirit (27.11.1991. UK TV show Top of The Pops)

7. Negative Creep (22.02.1992. Honolulu, Hawaje)

8. Come As You Are (25.11.1991. Amsterdam, Holandia)

9. Territorial Pissings (06.12.1991. UK TV show Jonathan Ross/ 25.11.1991. Amsterdam, Holandia)

10. Something in the Way (14.02.1992. Osaka, Japonia)

11. Lithium (30.08.1992. Live at Reading, Anglia)

12. Drain You (25.11.1991. Amsterdam, Holandia)

13. Polly (31.10.1991. Seattle, Waszyngton)

14. Sliver (25.11.1991. Amsterdam, Holandia)

15. On a Plain (26.06.1992. Roskilde, Dania)

16. Endless, Nameless (31.10.1991. Seattle, Waszyngton)

Dodatki na płycie DVD

1. School

2. About a Girl

3. Been a Son

4. On a Plain

5. Blew

Data wydania: VHS 15 listopada 1994
                           DVD 7 listopada 2006

Nagrywany: 1991-1993

Gatunek: grunge

Wytrórnia: Universal Music Group

Zbiór video z koncertów Nirvany w latach 1991-1993, wydane 15 listopada 1994 roku na kasecie VHS a 7 listopada 2006 roku na płycie DVD.

Blew

1. Blew

2. Love Buzz

3. Been a Son

4. Stain

Hormoaning

1. Turnaround

2. Aneurysm

3. D-7

4. Son Of a Gun

5. Even is His Youth

6. Molly's Lips

 Single

1. Love Buzz

2. Sliver

3. Smells Like Teen Spirit

4. Come As Ypu Are

5. Lithium

6. In Bloom

7. Heart-Shaped Box

8. All Apologies/ Rape Me

9. Pennyroyal Tea

10. Heart-Shaped Box

11. You Know You're Right

Split Single

1. Candy/ Molly's Lips

2. Here She Comes Now/ Venus in Furs

3. Puss/ Oh, The Guilt

Teledyski

1. In Bloom

2. Smells Like Teen Spirit

3. Come As You Are

4. Sliver

5. Lithium

6. Heart-Shaped Box

7. You Know You're Right

Video

1. Live! Tonight! Sold Out! (VHS)

2. Classic Albums- Nirvana- Nevermind

3. Live! Tonight! Sold Out! (DVD)

4. MTV Uplugged in New York

5. Live at Reading

6. Live at Paramount

Lista utworów:

1. About A Girl
2. About a Girl (Solo Acoustic 1988)
3. Aero Zeppelin
4. Ain't it a Shame
5. Alcohol (High On The Hog)
6. All Apologies
7. All You Need Is Love
8. Aneurysm
9. Anorexorcist (Suicide Samurai)
10. Asshole
11. Baba O'riley
12. Bad Moon Rising
13. Bambi Slaughter (Bambi Kill)
14. Beans
15. Beauty on the Fire
16. Been A Son
17. Beeswax
18. Big Cheese
19. Big Long Now
20. Blandest
21. Blew
22. Born in a Junkyard
23. Breed
24. Buffy's Pregnant
25. California
26. Cannibal Rights
27. Center of the Earth
28. Class of '86
29. Clean Up Before She Comes
30. Cocaine Girl
31. Come As You Are
32. Come on Death
33. Curmudgeon
34. D-7 (cover Weezer)
35. Dazed & confused
36. Deny
37. Determined
38. Dive
39. Dive (Demo 1988)
40. Do Re Mi
41. Do You Love Me
42. Don't Want It All
43. Donuts
44. Down in the Dark
45. Downer
46. Drain You
47. Drain You (Demo 1989)
48. Dumb
49. Endless, Nameless
50. Even In His Youth
51. Even In His Youth (1989 Demo version)
52. Feel Fine
53. Feeling Up
54. Floyd The Barber
55. Frances Farmer Will Have Her Revange On Seattle
56. Gallons Of Rubbing Alcohol Flow Through The Strip
57. Genius
58. Gone
59. Gypsies, Tramps and Thieves

60. Hairspray Queen
61. Half the man I used to be
62. Heart Shaped Box
63. Heart Shaped Box (Demo 1993)
64. Heartbreaker
65. Help Me, I'm Hungry
66. Here She Comes Now
67. Horrified
68. I Feel Fine
69. I Hate Myself And I Want To Die
70. I Made For Aoving You
71. I Smell Sex And Candy
72. I Wanna Be Your Dog
73. I Want To Know Now
74. If You Must
75. Immigrant Song
76. Immodium
77. In Bloom
78. In His Hands
79. In His Room (Hands)
80. Jesus Don`t Want Me For A Sunbeam
81. Joe Blogg
82. Lake Of Fire
83. Laminated Effect
84. Let It Die
85. Lithium
86. Lounge Act
87. Lounge Act (Demo Version)
88. Love Buzz
89. Love Gun
90. Marigold
91. Marijuana
92. Mary Jane
93. Mexican Seafood
94. Milk It
95. Misery Loves Company
96. Miss Me
97. Moist Vagina
98. Molly`s Lips
99. Money Will Roll Right In
100. Mr. Moustache
101. Mrs. Butterworth
102. MV (Demo 1993)
103. My and My IV
104. My Best Friend's Girl

105. My Girl
106. My Sharona
107. Negative Creep
108. New Sensation
109. (New Wave) Polly
110. No Quarter
111. No Stay
112. Nobody Knows I'm New Wave
113. Nothing
114. Numb
115. Oh the Guilt
116. Oh, Me
117. Old Age
118. Old Age 4 track version
119. On A Plain
120. Opinion
121. Paper Cuts
122. Pay To Play
123. Pen Cap Chew
124. Pennyroyal Tea
125. Plateau
126. Please
127. Polly
128. Polly (Demo 1989)
129. Punk Rock
130. Puss
131. Radio Friendly Unit Shifter
132. Rape Me
133. Rape me (Demo 1992)
134. Rape Me (Solo Acoustic 1992)
135. Raunchola
136. Return of the Rat
137. Rio
138. Run Rabbit Run
139. Sappy
140. Scentless Apprentice
141. School
142. Scoff
143. Seasons in the Sun
144. Serve The Servants
145. Serve The Servants (Solo Acoustic 1993)
146. Sifting
147. Sliver
148. Sliver (Solo Acoustic 1989)
149. Smells Like Teen Spirit
150. Something in the Way
151. Son of a Gun
152. Sound of Dentage
153. Spank Thru
154. Spectre
155. Stain
156. Stay Away
157. Swap Meet
158. Talk To Me
159. Territorial Pissings
160. The End
161. The Extreme
162. The Girl (Bloody)
163. The Man Who Sold The World
164. The Money Will Roll Right In
165. The Other Improv
166. The Priest They Call Him
167. They Hung Him On A Cross
168. To Paradise
169. Token Eastern Song
170. Tourette's
171. Turnaround
172. Twist And Shout(Beatles Cover)
173. Vendetagainst
174. Veracity
175. Verse, Chorus, Verse
176. Very Ape
177. Where Did You Sleep Last Night
178. Where Did You Sleep Last Night (Solo Acoustic 1989)
179. White Lace and Strange
180. Yes, She Is My Skinhead
181. You Know You're Right
182. You Know You're Right (Solo Acoustic 1994)

W maju 2002 roku, Courtney Love, oświadczyła, że jest w posiadaniu 109 nigdy wcześniej nie wydanych utworów, nagranych przez Cobaina z i bez Nirvany. Z tych piosenek 61 zostało wydanych na box secie "With the Lights Out", trzy kolejne zamieszczono na kompilacji "Sliver - The Best of the Box". Poza tym pozostała część kolekcji Love jest obfita w nieoficjalne nagrania Nirvany, w tym covery oraz nagrań z tzw. jam session, które wcześniej znalazły się już na bootlegach.