Incydent z Guns 'N Roses

Kurt, Courtney i niania Jackie siedzieli właśnie z Frances za kulisami, gdy na horyzoncie zamajaczył Axl Rose, ściskając dłoń swojej dziewczyny, modelki Stephanie Seymour. Pierwsza zauważyła go Courtney, która zajmowała się akurat córką. Axl! Axl! - krzyknęła. Zostań ojcem chrzestnym naszego dziecka! Otoczony przez grupkę goryli Rose poczerwieniał na pokrytej grubą warstwą makijażu twarzy i wskazując palcem na Kurta, który zabawiał akurat Frances, podrzucając ją na kolanie zapiszczał: "Powiedz swojej suce, żeby się zamknęła, albo wyjdziemy i porozmawiamy na zewnątrz". Ekipa Nirvany wybuchnęła głośnym śmiechem. Pomysł, ze ktokolwiek mógłby zapanować nad Courtney, był tak zabawny, ze na twarzy Kurta mimowolnie zagościł szeroki uśmiech. Gdyby nie instynkt samozachowawczy, prawdopodobnie zacząłby wówczas rechotać bez opamiętania.  Spiorunował  jednak Courtney wzrokiem i zwrócił się do żony, rozkazując jej głosem przypominającym robota: "Zamknij się suko!" Wszyscy z wyjątkiem Axla i Seymour  tarzali się ze śmiechu. Ta ostatnia próbowała rozładować niezręczną sytuację, zwracając się do Courtney z pytaniem: - Jesteś modelką? - Nie - odrzekła Courtney. - Ale słyszałam, że ty zajmujesz się neurochirurgią.
Gdy Nirvana wracała do przeznaczonej dla niej przyczepy, na zewnątrz czekała już ekipa Gunnersów, składająca się z prawdziwych gór mięsa. Gdy Courtney i mała Frances znajdowali się w przyczepie zespołu, napastnicy usiłowali ją- na szczęście bez powodzenia- przewrócić. Kurt pobiegł do przyczepy, żeby sprawdzić czy nikt nie skrzywdził Frances a w tym samym czasie Duff McKagan z Guns n’ Roses z parą ochroniarzy otoczyli Krista. Zaczęli go popychać. Przewodniczył w tym basista Guns N' Roses Duff McKagan, który chciał osobiście obić Kristowi mordę, ale wokół zaczął gromadzić się tłum i wojowniczy muzycy chwilowo ochłonęli. Guns ‘n Roses odmówili komentarza w tej sprawie.
Axl Rose mógł czuć się urażony odmową, jaką usłyszał od Nirvany, gdy zaproponował jej wspólną trasę z Gunnersami i Metalliką. Co więcej, Nirvana miała czelność odrzucić jego zaproszenie do uświetnienia swoim występem jego trzydziestych urodzin. W grę wchodziła również ogromna, tłumiona zazdrość. Kurt i Axl wywodzili się z podobnych środowisk i zwracali się do podobnej publiczności, ale Kurt był wszystkim, czym nie był Axl- utalentowanym wokalistą, kompozytorem, wspaniałym poetą i wrażliwym człowiekiem. Nirvana i Guns ‘n Roses były często porównywane ze sobą i New Musical Express napisał kiedyś, że Nirvana jest „Takim Guns ‘n Roses, które można lubić”.
Rose był wielkim fanem Nirvany (w wideoklipie do „Don’t Cry”, wystąpił nawet w czapce z logo Nirvany.

MTV Video Music Awards 1992

Niecałe dwa tygodnie później Nirvana wystąpiła na rozdaniu MTV Video Music Awards. Powiedziano im, że mogą wybrać dowolną piosenkę, którą zagrają na samym początku ceremonii. W czasie prób do występu Cobain podał, że zespół ma zamiar zagrać niepublikowany wcześniej utwór – "Rape Me". Dyrektorzy MTV byli zaszokowani próbnym wykonaniem i, jak podaje Amy Finnerty, byli przekonani, że utwór opowiada o nich samych. Stacja nalegała, by zespół nie zagrał utworu, grożąc usunięciem występu grupy i jej teledysków z planu antenowego. Z tego względu, jak również być może ze względu na tytuł utworu, być może dlatego, że „Rape Me” nie było przebojem, a być może wreszcie dlatego, ze organizatorom wydawało się, że zawarli umowę z Gold Mountain kierownictwo MTV uparło się, żeby Nirvana zagrała „Smells Like Teen Spirit”. Na kilka godzin przed ceremonią Nirvana postanowiła, ze nie zagra. Potem jednak wszyscy zaczęli zastanawiać się nad konsekwencjami tej decyzji. Po pierwsze: MTV mogło zwolnić przyjaciółkę i popleczniczkę zespołu Amy Finnerty, jeśli nie uda jej się przekonać Nirvany do zagrania; po drugie: MTV mogło wpisać na czarną listę wszystkie zespoły związane z Gold Mountain (firma menagerska Nirvany); po trzecie: mogło wpisać na czarną listę wszystkie zespoły związane z wytwórnią Geffen/DGC. Nirvana znalazła się w samym środku korporacyjnego cyklonu i miała zaledwie kilka godzin na znalezienie wyjścia z tej sytuacji. MTV postawiło ultimatum: zagrają „Teen Spirit” albo „Lithium”. Po długiej dyskusji zdecydowano, że Nirvana zagra "Lithium", swój najnowszy singel. „Nie chcieliśmy brać odpowiedzialności za to, co może z tego wyniknąć dla innych i postanowiliśmy zagrać Lithium. Zamiast uchylić kapelusza i zachować godność, daliśmy się wyjebać w dupę. Ale mieliśmy za dużo do stracenia.”- mówił Kurt.  Tuż po rozpoczęciu koncertu (program szedł na żywo), Kurt nagle zmienił rytm i zaśpiewał dwie pierwsze linijki "Rape Me". Chciał, żeby parę osób dostało palpitacji serca i nie przeliczył się. Gdy rozległy się pierwsze akordy utworu, wiceprezes MTV Judy McGrath pisnęła jak ranne zwierzę i pobiegła do reżyserki. Właśnie skończyła wydawać polecenie, by włączyć reklamy, gdy Nirvana przeszła do Lithium. Pod koniec utworu, sfrustrowany niedziałającym wzmacniaczem Novoselic wyrzucił do góry swoją gitarę, która spadając uderzyła go w głowę. Krawędź instrumentu trafiła go w czoło. Zwalił się na scenę i wił się z bólu, po czym oszołomiony z trudem zszedł ze sceny.  Chwilę później znalazł go Alex McLeod- Krist leżał w garderobie z workiem lodu na głowie i butelką szampana w dłoni. Gawędził z byłym gitarzystą Queen,  Brianem Mayem. W czasie gdy Cobain niszczył pozostały sprzęt, Grohl podbiegł do mikrofonu i zaczął krzyczeć w kierunku widowni "Cześć Axl", co odnosiło się do siedzącego na widowni Axla Rose, wokalisty Guns N' Roses, z którym zespół i Courtney Love mieli incydent przed występem.
Nirvana nie miała zamiaru osobiście odbierać nagrody za najlepszy alternatywny wideoklip (do „Teen Spirit”) i Kurt wpadł na pomysł, by wysłać na scenę sobowtóra Michaela Jacksona, który przyjmie wyróżnienie w imieniu zespołu. Kurt polecił mu, żeby przedstawił się jak „król grunge’u”, ten jednak zaimprowizował przemowę, którą przyjęto ze zdumieniem i w milczeniu. Nikt niczego nie zrozumiał. „Chciałem pokazać im z czym mam do czynienia. Z czym mają do czynienia wszystkie gwiazdy rocka. To była wina fanów i mediów”- mówił Kurt.
Nirvana nie miała kolejnych sobowtórów i gdy przyszedł czas na odebranie nagrody za najlepszy debiut, Kurt odmówił wyjścia na scenę. Jednak przyjaciele i współpracownicy przekonali go, że jeśli nie wyjdzie ludzie zaczną gadać i snuć domysły. „Byłem bardzo zdenerwowany. Kiedy graliśmy nie patrzyłem na publiczność i nie wiedziałem, że jest ich tam tak wielu. A kiedy wyszedłem po nagrodę zdałem sobie sprawę, że patrzą na mnie miliony ludzi, że sala jest ogromna, że oświetlają mnie jaskrawe światła i że nie chcę tu być. Chciałem jak najszybciej stamtąd uciec”- wspomina Kurt. Zdołał jednak podziękować rodzinie, wytwórni i „prawdziwym fanom” zespołu. Potem zrobił znaczącą przerwę, spojrzał w kamerę niewinnym wzrokiem i powiedział: „Wiecie, czasami nie warto wierzyć w to co piszą”.
W gali brał udział także Pearl Jam- zespół, który od miesięcy stał się obiektem prasowych uszczypliwości Kurta, który zresztą zaprzeczał, jakoby Nirvana rywalizowała z ludźmi Veddera. „Wyrażałem tylko swoją opinię o ich muzyce, to wszystko”- mówił z uśmiechem na ustach Kurt.  Ale nie chodziło tylko o muzykę. Kurt uważał, że członkowie Pearl Jam są bandą hipokrytów i cwaniaków. Dwaj ludzie z Pearl Jam- Stone Gossard i Jeff Ament- grali kiedyś w Green River, pierwszym zespole, który wydał płytę w Sub Pop. Potem z Green River odszedł znajomy Kurta, Mark Arm (założył Mudhoney), który uważał, ze grupa się komercjalizuje, głównie za sprawą Amenta- pierwszego z wczesnych sub popowców, otwarcie głoszącego chęć zostania profesjonalnym muzykiem. „Wiem na sto procent, że jeśli nie Stone to Jeff jest totalnym karierowiczem- będzie lizał dupę każdemu, byle tylko zapewnić popularność zespołu i zarobić kupę forsy”- mówił Kurt. Pearl Jam przyjął wizerunek i brzmienie grunge rocka- przynajmniej na tyle, by dać się unieść muzycznej fali. Była to wykalkulowana i zakończona pełnym powodzeniem próba ubrania starego, korporacyjnego rocka w zniszczone flanelowe koszule i martensy. Wytwórnia Pearl Jam wydała mnóstwo pieniędzy na wypromowanie zespołu, który nie miał za sobą niezależnego poparcia. Był to kolejny przypadek zasypywania pieniędzmi niezależnej rockowej rewolucji. Wszystko to straszliwie irytowało Kurta, który zaczął podgrywać Pearl Jam w wywiadach prasowych. W styczniowych numerze magazynu Musician stwierdził, że „członkowie Pearl Jam będą odpowiedzialni za chujozę powstałą w wyniku fuzji rocka korporacyjnego i alternatywnego”. „Chciałbym, żeby zapomniano o moich związkach z członkami tej grupy. Wydaje mi się, że mam obowiązek przestrzec wszystkich przed fałszywą muzyką podszywającą się pod alternatywę i underground. Grający ludzie wskakują do alternatywnego pociągu”- mówił Kurt w kwietniowym artykule z Rolling Stone’a. Podczas wręczania nagród MTV Kurt postanowił odpuścić przynajmniej jednemu z członków Pearl Jam- głupiutkiemu ale dającemu się lubić Eddiemu Vedderowi. „Przekonałem się, że Eddie został wrobiony. Nigdy nie twierdził, że jest osobą, która popiera punkowe ideały”- stwierdził Kurt.
Podczas gali MTV Vedder kręcił się za kulisami. Nagle wyrosła przed nim Courtney i zaprosiła do odtańczenia utworu Erica Claptona „Tears in Heaven”. Na roztańczoną parę natknął się Kurt. „Spojrzałem mu prosto w oczy i powiedziałem, że żywię do niego szacunek. A potem dodałem bez owijania w bawełnę, ze jego kapela jest do dupy. Zakończyłem jakoś tak: ‘Po obejrzeniu waszego koncertu zdałem sobie sprawę, że jesteś jedyną osobą w zespole, która ma w sobie odrobinę pasji’. Eddie nie był wymyślony przez biznes. Przynajmniej nie do końca. Na świecie jest mnóstwo gorszych ludzi od niego, a Eddie nie zasługuje na to, by traktować go jak kozła ofiarnego”- wspominał Kurt.